ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Επικοινωνία - Απόρρητο - Ασφάλεια

(Θα βρείτε τις αναρτήσεις και τα σχόλια
στο κάτω μέρος της σελίδας)


Καλώς ήρθατε!

Επιτρέψτε μου να επισημάνω για όλους τους επισκέπτες τα παρακάτω:

1. Δυστυχώς, όταν αφήνετε σχόλιο και δεν συμπληρώνετε το email σας στο κατάλληλο πεδίο, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να επικοινωνήσω μαζί σας, αλλά πρέπει να περιμένω και να ελπίζω ότι θα ξαναμπείτε εδώ και ότι θα βρείτε την απάντησή μου (ανάρτηση ή σχόλιο).

2. Σας παρακαλώ, όλους όσους αφήνουν σχόλιο, να
γράφετε το email σας, ώστε να μπορώ να επικοινωνώ μαζί σας. Σε καμία περίπτωση δεν θα κοινοποιήσω το email σας, και αυτό που θα φαίνεται στο σχόλιο είναι μόνο το όνομα που εσείς θα δηλώσετε.

3. Σε περίπτωση που δεν θέλετε να γράψετε το email σας στο κατάλληλο πεδίο, σας παρακαλώ να το γράφετε μέσα στο σχόλιο. Όλα τα σχόλια αναθεωρούνται πριν εγκριθεί η δημοσίευση τους, κι έτσι αν γράψετε εκεί το email επικοινωνίας σας, θα έχω τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σας προσωπικά και δεν πρόκειται να δημοσιευτεί το email σας.

4. Το email μου για επικοινωνία είναι u_email_us(at)yahoo.com, όπου αντί το(at)θα βάλετε το @ (παπάκι) [για λόγους ασφαλείας και αντι-spam η διεύθυνση γράφτηκε εδώ με (at)].

5. Σχετικά με την αλληλογραφία μας, θα ήθελα να επισημάνω δυο πολύ σημαντικά πράγματα.
<> Το ένα είναι ότι η αλληλογραφία μας είναι αυστηρά μεταξύ μας.
Ποτέ δεν δημοσιεύονται γράμματα χωρίς την συγκατάθεση σας.

<> Το δεύτερο είναι ότι ακόμα και όταν συμφωνείτε να δημοσιευτούν τα γράμματα σας, τότε αφενός σας ζητώ να επιλέξετε ένα ψευδώνυμο και από την άλλη αφαιρούνται από το γράμμα οποιεσδήποτε πληροφορίες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έστω και υποψίες για την ταυτότητα σας.

Γνωρίζω πολύ καλά πόσο σημαντικό είναι να
τηρείται το απόρρητο της αλληλογραφίας και ιδίως σε ένα τέτοιο θέμα όπως η πλαστική αισθητική επέμβαση.

Η συμμετοχή σας στο ιστολόγιο αυτό, η επικοινωνία σας μαζί μου δεν λειτουργεί 'ή όλα ή τίποτα'. Εννοώ, ότι το να επικοινωνήσετε μαζί μου δεν σημαίνει ότι σώνει και ντε θα πρέπει να δημοσιευτούν αυτά που λέμε μεταξύ μας.

Οπότε, σας π α ρ α κ α λ ώ μην διστάζετε να επικοινωνήσετε με τον φόβο ότι θα δημοσιευτούν αυτά που θα πούμε. Αυτό θα γίνει ΜΟΝΟ αν ΕΣΕΙΣ το επιτρέψετε. Απλά, πάντα λέω ότι τα γράμματα βοηθούν και άλλους αναγνώστες-ενδιαφερόμενους.


Σας ευχαριστώ που είστε εδώ!

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

Πώς αποφάσισα να κάνω την αυξητική

Είμαι 32 χρονών, έχω μόνιμη σχέση, και τον Οκτώβριο του 2007 έκανα αυξητική στήθους.

Η αυξητική έγινε με ενθέματα σιλικόνης με τα εξής χαρακτηριστικά:

  • γέλη συνεκτικής/συμπαγής σιλικόνης (cohesive silicone gel)
  • στρογγυλα (round)
  • τραχείας επιφάνειας (textured)
  • κατασκευαστής mentor (νομίζω)
  • υψηλό προφίλ (high profile)
  • μέγεθος ενθέματος 380cc
  • τοποθέτηση κάτω από τον μείζωνα θωρακικό μυ

(έχω ύψος 171cm, βάρος 56kg, θώρακα 75cm)


Είχα το ίδιο μέγεθος στήθους εδώ και 18 χρόνια. Αν κάνεις την πράξη...από 14 χρονών μέχρι και πριν ένα μήνα σχεδόν, το στήθος μου ήταν ίδιο. Μικρό..άφαντο.

Η εφηβεία μου ήταν μεταξύ άλλων γεμάτη και με τους προβληματισμούς μου για το στήθος μου...που δεν μεγάλωνε. Το στήθος μου ήταν στάσιμο. Τελικά, αποφάσισα να επισκεφτώ ενδοκρινολόγο, να διαπιστώσω μήπως υπήρχε κάποιο ορμονικό πρόβλημα. Αυτό έγινε στα 15 μου κι ενώ ήδη είχα κανονικό κύκλο περιόδου.

Ο γιατρός (άντρας), πολύ γνωστός, άριστος ενδοκρινολόγος, και καθηγητής πανεπιστημίου, με εξέτασε, κι αποφάνθηκε ..ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα ανάπτυξης. Γύρισε δε και μου είπε «Μη στεναχωριέσαι, σε ορισμένους άνδρες αρέσει έτσι».

Νομίζω ότι αυτό ήταν το πρώτο τραύμα. «Έτσι»; Πώς έτσι δηλαδή; Είναι παράξενο, εξωγήινο; Και ειλικρινά, στα 15 μου δεν ανησυχούσα για τους άνδρες. Άσε που ούτε του πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να ήμουν gay. Μιλάμε και για το ’90 τώρα...

Από εκεί και πέρα, κάθε άνοιξη ήταν και χειρότερα. Τα ελαφρά ρουχαλάκια αντικαθιστούσαν τα χειμωνιάτικα πουλόβερ, πουκαμισάκια, t-shirts, το αεράκι να φυσάει, κι εγώ να σκέφτομαι πώς θα κρύψω την πλάκα που κρύβω το χειμώνα κάτω από τα μάλλινα. Σουτιέν φορούσα, αλλά δεν υπήρχαν με ιδιαίτερη ενίσχυση ακόμα, οπότε έπαιρνα έξτρα βάτες κι έβαζα μέσα στις ειδικές θηκούλες που έχουν τα σουτιέν. Έτσι κι αλλιώς τα απλά (δίχως καμιά επένδυση) σουτιέν, στο νούμερο 0 ή 70ΑΑ, με πλήγωναν στο στέρνο.

Μεγαλώνοντας, το στήθος μου άλλαζε σχήμα, αλλά όχι μέγεθος. Πήγα και σε άλλον γιατρό, μαστολόγο, ο οποίος με εξέτασε και κατέληξε στο ότι ο μαζικός μου αδένας είναι μια χαρά κι ότι δεν θα έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Μα δεν καταλάβαιναν, ότι δεν ήταν η λειτουργία ή μορφολογία του αδένα αλλά το μέγεθος του και η ποσότητα του περιμαστικού λίπους που με ανησυχούσαν. Για το τελευταίο ο γιατρός είπε ότι είναι φυσικό μια και ήμουν αδύνατη. Οκ...εγώ πάντως έχω δει αδύνατες (πιο αδύνατες από εμένα) κοπέλες με πλούσιο στήθος.

Σιγά σιγά, καθώς άρχισα να ψωνίζω από γυναικεία μαγαζιά κι όχι unisex-άδικα, άρχισε το πρόβλημα να μεγαλώνει. Τα μπλουζάκια μού έκαναν στην πλάτη αλλά έπλεαν στο στήθος, μου έκαναν στο στήθος αλλά ήταν κοντά τα μανίκια, και πάει λέγοντας. Όταν η μαμά μου με συνόδευε στα ψώνια, κι όταν υπήρχε πρόβλημα με το νούμερο, διευκρίνιζε ότι είμαι ‘αδύνατη στο πάνω μέρος’.


Στα 19 μου πήγα σε πλαστικό χειρουργό, επίσης καθηγητή πανεπιστημίου, κι επίσης άνδρα. Δεν μου τον σύστησε κάποιος, απλά το ιατρείο του ήταν κεντρικά, οπότε μια μέρα που περνούσα είδα την πινακιδούλα, και κράτησα το όνομα. Έκλεισα ραντεβού και πήγα.

Ο γιατρός με εξέτασε, με ρώτησε γιατί θέλω να κάνω αυξητική στήθους, γιατί με ενοχλεί το στήθος μου, και αν μου δημιουργεί πρόβλημα στις κοινωνικές και ερωτικές μου σχέσεις. Ξανά μανά τα πήρα. Μια χαρά είναι οι κοινωνικές μου σχέσεις.

Τελικά κανά χρόνο μετά, έκανα και σχέση. 20 χρονών, άστηθη και σε σχέση.

Δεν πιστεύω ότι το στήθος μου και το πως αισθανόμουν γι αυτό με εμπόδιζαν να κάνω σχέση.
Πέστε με ψώνιο, πέστε με φεμινίστρια. Δεν είμαι τίποτα από τα δύο. Τα είχα πάντα καλά με τον εαυτό μου, ακόμα και στην εφηβεία που προσπαθούσα να βρω τον σκοπό μου σε αυτόν τον κόσμο. Ακόμα και τότε, εγώ ήμουν εντάξει, οι γύρω μου ήταν οι αδιάφοροι, οι αντιδημοκρατικοί, οι δήθεν, οι ανειλικρινείς, οι συντηρητικοί...Έτσι λοιπόν.

Αποδέχτηκα το μικρό μου στήθος, χωρίς όμως να είμαι συμφιλιωμένη. Μέσα στη σχέση, καθώς ωρίμαζα και συγκεντρωνόμουν στις σπουδές μου, κάποια στιγμή ένιωσα πως έχω συμφιλιωθεί. Στο μεταξύ βελτιώθηκαν και τα σουτιέν...και κάτι έκανα και με τα ρούχα.

Όμως, ποτέ δεν αισθάνθηκα ευτυχισμένη με το στήθος μου.


Εδώ και 2 χρόνια είμαι με τον ίδιο άνθρωπο. Το θέμα του στήθους δεν υπήρξε ποτέ και με κανέναν τρόπο εμπόδιο. Μέχρι τώρα, ποτέ δεν αισθάνθηκα ντροπή για το στήθος μου. Λόγω χαρακτήρα, ακόμα και κάποιες στιγμές να το είχα αισθανθεί θα δημιουργούσα μια κατάλληλη θεωρία περί ανθρώπινης αξιοπρέπειας και γυναικείας ταυτότητας για να εξοντώσω κάθε ίχνος ανασφάλειας λόγω πλακέ στήθους.

Ανέπτυξα ιδιαίτερο χιούμορ για αυτό, αυτοσαρκάζομαι, ή σχολιάζω θετικά το καλοσχηματισμένο και πλούσιο στήθος άλλων γυναικών.

Αυτή την άνοιξη (2007) παρατήρησα ότι παρασχολίαζα τα στήθη άλλων γυναικών. Πήγα γυμναστήριο κι έβλεπα τα στήθη των άλλων γυναικών. Παρατήρησα επίσης, ότι κάθε μου σερφάρισμα στο διαδίκτυο κατέληγε σε ώρες αναζήτησης πληροφοριών για την αυξητική στήθους. Περιπτώσεις, επιλογές, φωτογραφίες, μέθοδοι, υλικά, τομές, επιπλοκές, ενδείξεις κτλ κτλ. Όμως όλες οι πληροφορίες ήταν από Αμερικανικές ιστοσελίδες, από Αμερικανίδες γυναίκες που έχουν κάνει αυτή την επέμβαση. Οι Ελληνικές ήταν λίγες και δεν είχαν τις πληροφορίες που έψαχνα.

Ήρθε το καλοκαίρι, αγόρασα ένα γλυκούλι γαλάζιο μπικινάκι τριγωνάκι, (τριγωνάκι όπως κάθε καλοκαίρι εδώ και 8 χρόνια), και το φόρεσα. Και όπως κάθε καλοκαίρι, δεν ήθελα να έχω σημάδια από το μαύρισμα, αλλά δεν μπορούσα να στερεώσω καλά τα κορδόνια του μαγιό γύρω από το θώρακά μου επειδή απλούστατα..έπεφτε (μια και δεν υπήρχε τίποτα να το συγκρατήσει). Και φόρεσα πάλι τα τιραντέ, τα στράπλες, με τα ενισχυμένα σουτιέν...που μου την έδιναν, και όταν ίδρωνα τα στράπλες σουτιέν γλιστρούσαν και το ‘’στήθος’’ έφτανε στους άνω κοιλιακούς.

Και έτσι μετά από τόσα χρόνια που με προβληματίζουν τα ίδια και τα ίδια,

μετά από τόσα χρόνια που έλεγα αυτό είναι και σ’όποιον αρέσει,

μετά από τόσα εσώρουχα που έχω αγοράσει δίχως να χρειάζομαι να τα φοράω,

μετά από τόσα ρούχα που έχω, αλλά δεν μπορώ να φορέσω επειδή δεν έχει εφευρεθεί το κατάλληλο σουτιέν ακόμα... (και μην μου πείτε για τα σουτιέν σιλικόνης που κολλούν στο στήθος, αυτά μου πέφτουν, ιδίως αν τύχει και ιδρώσω)

μετά από τόσα στήθη άλλων γυναικών που θαύμασα,


απόφασισα να αλλάξω στάση.


Δεν θέλω να αυτοσαρκάζομαι γι αυτό συνέχεια,

Δεν αρέσει σ’εμένα, (άλλο το δέχτηκα, άλλο συμφιλιώθηκα, άλλο μού αρέσει)

Θέλω να φοράω σουτιέν και να στρώνει δίχως άπειρη ενίσχυση και δίχως να με ενοχλεί

Θέλω επιτέλους να μπορώ να φορέσω ό,τι θέλω, χωρίς να αναρωτιέμαι γιατί το 12χρονο κοριτσάκι στη στάση έχει μεγαλύτερο στήθος από εμένα.

Και μια παρηγοριά που είχα, ότι το μικρό στήθος δεν χαλαρώνει, γκρεμίστηκε όταν είδα γυναίκες που κλαίγανε το χαλαρωμένο μικρό τους στήθος, ιδίως μετά από εγκυμοσύνη. Τι μας λές; Χαλαρώνει και το μικρό; Κρεμάει; Μα πως γίνεται να δρα σε τόσο μικρή μάζα η βαρύτητα;! Κι όμως, οι νόμοι είναι νόμοι, πολύ πιο πολύ της φυσικής..

Ε..αυτό ήταν. Είδα αν μπορώ να εξασφαλίσω τα χρήματα, έβαλα ένα ανώτατο όριο στο πόσο μπορώ να δώσω, κι αποφάσισα να αρχίσω την έρευνα αγοράς.

Αύγουστος 2007. Πλαστικοί χειρουργοί σας έρχομαι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου