Από CHRISA - μετά την εγχείριση τι;

GIA SOU NELI MOY H CHRISA EIMAI KAI PALI!!SE LIGES MERES EXO TO PROTO MOU RANDEBOU ME TO GIATRO...THA ITHELA NA SE ROTISO KATI AKOMI..MPORO NA EXO THN EPILOGH NA MINO H OXI STHN KLINIKI??KATI PATHENO RE SI..THA PROTIMOUSA NA ARAKSO STO SPITAKI MOU..KAI EPISIS POTE EPESTREPSES STH FISIOLOGIKI SOU ZOH??DHLADH DOULIA,,DOULIES STO SPITI,ODHGHSH,BOLTES,KAFEDES??KAI KATI POLI SHMANTIKO KAI LIGO ADIAKRITO..(AN THES APANTAS..)POTE EPESTREPSES STH NORMAL SEXUALIKI SOY ZOH???SEYXARISTO KAI PALI EK TO PROTERON..

Και μετά την εγχείριση;

Μετεγχειριτικά....είχα πόνο και σφίξιμο.

Ο γιατρός έβαλε ένα ένθεμα 380cc από μια τομή στη μασχάλη μήκους 6cm, κάτω από το μυ σε μια γυναίκα με αρχικό όγκο μαστού 100cc. Και το μετά πονούσε.

Το πρώτο αίσθημα που είχα, ήταν ένα βάρος στο θώρακα. Όχι, δεν ήταν από τα ενθέματα φυσικά. Ένιωθα σα να έχει περάσει φορτηγό πάνω από το θώρακα μου, σα να έχω μια τεράστια πλάκα πάνω μου. Ένιωθα σφίξιμο, βάρος, πίεση. Ανέπνεα με προσπάθεια, και δεν μπορούσα να πάρω βαθιές ανάσες. Το βήξιμο πονούσε. Ο λόξιγκας ήταν σαν κατάρα...πονούυυυυσε. Για να σηκωθώ από το κρεβάτι χρειαζόμουν βοήθεια. Δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω τα χέρια μου, δεν μπορούσα να στηριχτώ σε αυτά, δεν μπορούσα να σηκώσω ούτε το τηλεκοντρόλ, δεν μπορούσα να φτάσω τα μαλλιά μου για να τα λούσω (ούτε με όρθιο ούτε με σκυμμένο το κεφάλι). Δεν μπορούσα να ντυθώ αν και φορούσα πουκάμισα ώστε τα κουμπιά να είναι μπροστά. Επίσης, ένιωθα κούραση, νύσταζα νωρίς, και δεν μπορούσα να κοιμηθώ οριζόντια.

Μια φορά το έκανα το τρίτο βράδυ..και το μετάνιωσα. Οπότε, άρχισα να κοιμάμαι σχεδόν καθιστή. Είχα βάλει στο κρεβάτι 2 μαξιλάρες από το σαλόνι, πάνω τους πλαγιαστά 3 μαξιλάρια ύπνου (2 για το κεφάλι και ένα για τη μέση) και όπως έλεγε ο φίλος μου...κοιμόμουν στο θρόνο μου.

Το σφίξιμο και το βάρος έφυγαν ως δια μαγείας την 8η μέρα. Ένιωσα εκπληκτικά. Δεν καταλάβαινα πως είναι δυνατόν να μου φύγει τόσο ξαφνικά. Τη μια μέρα το ένιωθα την άλλη όχι. Άρχισα να κοιμάμαι οριζόντια 10 μέρες μετά την εγχείριση. Πονούσα στη μέση της νύχτας, και σηκωνόμουν για παυσίπονο, αλλά ήταν υποφερτό.

Θα έλεγα ότι ο πόνος ήταν υποφερτός από την αρχή, αλλά αυτό εξαρτάται και από το πως αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος τον πόνο. Η πίεση και το σφίξιμο στον θώρακα ήταν στιγμές αφόρητα.

Έπαιρνα αντιβίωση σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, για προληπτικούς λόγους. Η αντιβίωση άρχισε μέσα στην κλινική, και πήρα ένα κουτί (4 μέρες). Μέσα στην κλινική άρχισα και θεραπεία με αντιφλεγμονώδη τα οποία βοηθούν και στον πόνο, και το βράδυ στην κλινική μού έδωσαν και ηρεμιστικό, αν ήθελα, για να κοιμηθώ πιο εύκολα Δεν το αρνήθηκα!!

Θυμάμαι ότι στην κλινική για να πάω στην τουαλέτα ήθελα οπωσδήποτε βοήθεια, την πρώτη φορά επιβάλλεται μια και υπάρχει ο κίνδυνος να ζαλιστείς..και το τελευταίο που χρειάζεσαι ή θέλει ο γιατρός είναι να λιποθυμίσεις και να πέσεις...

Στην κλινική επίσης, σηκώθηκα από το κρεβάτι σχετικά γρήγορα. Ο γιατρός είχε δώσει οδηγία να σηκωθώ μέσα στις επόμενες 6 ώρες. Το τήρησα αν και πονούσα. Ο λόγος που επιμένουν να σηκωθείς νωρίς είναι για να προλάβουν επιπλοκές όπως θρόμβωση και εμβολή (λόγω στάσης του αίματος, αυξάνει η πιθανότητα να πήξει μέσα στα αγγεία των ποδιών –θρόμβος, που αν ξεκολλήσει κατευθύνεται προς τα αγγεία των πνευμόνων και αυτό προκαλεί πνευμονική εμβολή). Η πνευμονική εμβολή μετεγχειριτικά σε χειρουργεία σύντομα είναι πολύ σπάνια. Οι γιατροί όμως προνοούν, οπότε θέλουν οι ασθενείς να σηκώνονται το νωρίτερο που τους είναι δυνατό. Μέσα στο 6ωρο έχει περάσει αρκετά και η δράση των φαρμάκων της αναισθησίας, οπότε είναι πιο πιθανό να μπορείς να σηκωθείς.

Επίσης, είναι σημαντικό να κατουρήσεις σύντομα. Στη διάρκεια του χειρουργείου παίρνεις υγρά με τον ορό (εγώ είχα ορό και μετά). Ε αυτά τα υγρά τα χρειάζεσαι μεν, αλλά φυσιολογικά θα δημιουργήσουν και την ανάγκη κάποια στιγμή να πας τουαλέτα. Αν δεν τη δημιουργήσουν ίσως υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τους νεφρούς σου. Τις πρώτες 6 μέρες σηκωνόμουν και το βράδυ για να πάω τουαλέτα. Μετά το χειρουργείο έγινα δυσκοίλια για 4 μέρες, το οποίο είναι αναμενόμενο (όχι όμως απαραίτητο).

Θα έλεγα ότι η χειρότερη νύχτα ήταν η 7η. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πονούσα, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, πονούσε και η μέση και η ουρίτσα μου από τη στάση του ύπνου. Χρειάστηκα και μαξιλάρι στην κοιλιά μου για να στηρίξω τα χέρια μου που τόσες μέρες κρεμόταν στο πλάι. Πονούσε και το στομάχι μου, ίσως από τα φάρμακα που ακόμα έπαιρνα (τα αντιφλεγμονώδη) αν και πάντα συνοδευόταν από φάρμακα προστασίας του στομάχου.

Εκτός από το αίσθημα του βάρους και το σφήξιμο/πίεση που είχα στο θώρακα, το άλλο αναπάντεχο ήταν το πόσο σκληρό και πρησμένο ήταν το στήθος μου. Στην αρχή ήμουν τυλιγμένη με επίδεσμο, οπότε δεν μπορούσα να το δω. Απλά το ένιωθα σκληρό. Στεκόταν εκεί...δεν κουνιόταν, δεν συμπιεζόταν. Δεν τρόμαξα, απλά δεν το ήξερα ότι θα είναι έτσι. Την τέταρτη μετεγχειριτική μέρα πήγα στον γιατρό και μου έβγαλε τον επίδεσμο. Τότε είδα πρώτη φορά το στήθος μου. Και μου άρεσε. Δεν είχα μελανιές, ούτε ίχνος αιματώματος, αν και μπορεί να συμβεί να έχεις. Το στήθος μου ήταν απλά σκληρό. Έβγαλα λοιπόν τον επίδεσμο, και φορούσα απευθείας τον ειδικό αθλητικό στηθόδεσμο (τον οποίο φορούσα από τότε που έφυγα από την κλινική, έφυγα φορώντάς τον δηλαδή). Την ίδια μέρα ο γιατρός μου είπε να αρχίσω να βάζω στις τομές κάποια κρέμα που μου είχε συνταγογραφήσει (με βιταμίνη Α), και από την επομένη θα μπορούσα να τις βρέχω κανονικά (να κάνω μπάνιο δηλαδή κανονικά). Άρχισα να φοράω και μια ειδική ελαστική ζώνη, ακριβώς πάνω από το στήθος, ώστε να ασκεί πίεση στα ενθέματα για να κατέβουν προς τα κάτω και να τα βοηθήσει να πάρουν τη σωστή θέση. Επειδή τα δικά μου είναι κάτω από τον μυ, ο μυς ασκούσε πίεση που τα έσπρωχνε προς τα πάνω. Αυτό με τον καιρό υποχωρεί καθώς χαλαρώνει ο μυς και παίρνει την καινούρια του 'φυσική' κατάσταση ηρεμίας.

Τα ράμματα βγήκαν την 9η μέρα, οπότε ο κος Στάμπος μού έδειξε το μασάζ που θα έπρεπε να κάνω στο στήθος. 10 επαναλήψεις ειδικών κινήσεων πίεσης των μαστών, 3 φορές την ημέρα. Επίσης, θα μπορούσα να κοιμάμαι και μπρούμυτα.

Για να ανακεφαλαιώσω, η πρώτη εβδομάδα μου ήταν δύσκολη. Ο πόνος ήταν ανεκτός αλλά το σφίξιμο και η πίεση στο θώρακα σχεδόν ανυπόφορα. Τα αφόρητα όμως κράτησαν 7 μέρες, και μετά όλα ήταν καλύτερα. Η ζώνη που φορούσα επίσης με πίεζε, αλλά όταν υποχώρησε το οίδημα γινόταν όλο πιο ανεκτή. Στο τέλος της τρίτης εβδομάδας την φορούσα αλλά ξεχνούσα ότι ήταν εκεί. Η πορεία ήταν προς το καλύτερο συνέχεια. Την πρώτη εβδομάδα ένιωθα ότι οι δυσκολίες που έχω δεν θα περάσουν ποτέ.

Κι όμως δεν υπήρξε ούτε μισή φορά που σκέφτηκα ‘κακώς το έκανα’. Όχι, καλώς το έκανα. Το ήθελα πολύ, το σκεφτόμουν χρόνια. Μια δύσκολη εβδομάδα, ένας μακρύς μήνας...δεν είναι τίποτα.

Μετά την 3η εβδομάδα όλα προχωρούν γρήγορα. Προς το καλύτερο. Στις 18 μέρες έκανα το ταξίδι που έπρεπε, πήγα εξωτερικό, με αεροπλάνο, κουβάλησα με πολύ προσοχή την σχετικά ελαφριά βαλίτσα μου. Μετά τον ενάμιση μήνα, έβγαλα το αθλητικό σουτιέν, το οποίο αν και πολύ άνετο δεν παύει να ‘κούραζε’ μια και έπρεπε να το φοράω 24ώρες την μέρα. Και η ζώνη επίσης. Ο γιατρός είπε να τη φοράω ακόμα, αλλά όχι συνέχεια.

Έχω αγοράσει τα πρώτα μου ‘νέα’ εσώρουχα, και είμαι τρισευτυχισμένη μόνο που τα βλέπω. Ακόμα και το αθλητικό σουτιέν, που ίσως είναι συνδεδεμένο πιο άμεσα με την εγχείριση, μου αρέσει να το φοράω. Και επειδή είναι το πρώτο-πρώτο με το καινούριο νούμερο, αλλά και επειδή είναι πολύ άνετο. Ήθελα να κάνω αυξητική στήθους επειδή με είχε κουράσει η κατάσταση με το στήθος μου. Να μην μπορώ να φορέσω αυτό που θέλω, να μου την δίνουν τα μαγιό, μια και ακόμα και τα πιο μικρά ήταν μεγάλα. Την έκανα την εγχείριση, και είμαι πολύ χαρούμενη. Δεν περίμενα να λυθούν άλλα προβλήματα που έχω. Λύθηκε όμως το θέμα στήθους, αυτό ήταν που ήθελα, αυτό είναι που με κάνει χαρούμενη.

Η ανάρρωση από την εγχείριση που έκανα (αυξητική στήθους με τοποθέτηση κάτω από το μυ) είναι περίπου:

<> 5-7 μέρες άδεια από τη δουλειά (αν και σίγουρα εξαρτάται από την εγχείριση και τη δουλειά. Αν σηκώνεις βάρος στη δουλειά, ή η άδεια θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη ή δεν θα πρέπει να έχεις εργώδεις δραστηριότητες για 1 μήνα)

<> 3 εβδομάδες για να αρχίσεις να νιώθεις όπως πριν την εγχείριση (αν και ίσως αυτό είναι υποκειμενικό)

<>1-1,5 μήνα για να αρχίσεις γυμναστήριο

<>2-3 μήνες για να πάρει το στήθος σου φυσικό σχήμα, αν και είναι σκληρό για 1,5-2 εβδομάδες, ανάλογα πάντα με το πόσο είχες πριν, πόσο μεγάλο ένθεμα έβαλες, και που το έβαλες

<>7-12 μήνες, λένε ότι χρειάζεται για να πάρει το στήθος την τελική του μορφή.

Η ανάρρωση εξαρτάται τόσο από τον ασθενή, όσο και από την επέμβαση. Η τοποθέτηση του ενθέματος κάτω από το μυ με τομή στην υπομάστιο πτυχή απαιτεί μακρύτερο χρόνο ανάρρωσης σχετικά με την τοποθέτηση του ενθέματος επάνω από τον μυ (κάτω από τον μαζικό αδένα) με τομή στην υπομάστιο (αυτό απλά μπορεί να εξηγηθεί από το ότι ο τραυματισμένος από την εγχείριση μυς χρειάζεται περισσότερο χρόνο να αναρρώσει - γυρίσει στην αρχική του λειτουργικότητα σε σχέση με το δέρμα και το μαζικό αδένα).

Σχετικά με τη σεξουαλική δραστηριότητα, θα έλεγα ότι από άποψη 'ικανότητας' ισχύει ό,τι και για το γυμναστήριο ή και πιο σύντομα (3η εβδομάδα) αν βλέπεις ότι μπορείς, ότι δεν πονάς και δεν κουράζεσαι. Όμως πέρα από την 'ικανότητα' είναι σημαντικό το πότε η γυναίκα θα νιώσει άνετα με τη νέα της εμφάνιση, με τις ουλές που επουλώνονται (αν είναι ορατές), με το στήθος που είναι σκληρό τον πρώτο καιρό κτλ.

Προσωπικά θα έλεγα ότι μετά τον πρώτο μήνα η βελτίωση ήταν ταχύτατη, και μετά τον 2ο μήνα είχα σχεδόν 'ξεχάσει' ότι έκανα την αυξητική. Σίγουρα όμως εξαρτάται από τον άνθρωπο (κάποιες γυναίκες έχουν καλύτερη ανοχή στον πόνο, κάποιες λιγότερη), από το είδος της επέμβασης (κάτω ή επάνω από το μυ), και από το αν υπάρξουν επιπλοκές (οι οποίες είναι σπάνιες, αλλά σίγουρα θα μεγαλώσουν την περίοδο ανάρρωσης).

Τι να περιμένεις μετά την αυξητική στήθους

Το τι θα αντιμετωπίσεις μετά από μια αυξητική επέμβαση στήθου εξαρτάται από την επέμβαση που θα κάνεις, όπως πως είσαι (ύψος, βάρος, μέγεθος στήθους) και τι θέλεις να αποκτήσεις.

Εγώ είμαι 1,71 cm, με θώρακα 75 cm, είχα περιφέρεια στήθους 86 cm που αντιστοιχούσε σε 70ΑΑ ή 0. Και από τις φωτογραφίες φαίνεται ότι είχα τόσο μικρό στήθος που ...δεν είχα. Και ο θώρακας μου είναι στενός και λεπτός.

Από την έρευνα που είχα κάνει, είχα καταλήξει να βάλω τα ενθέματα κάτω από τον μυ (μείζωνας θωρακικός) και με τομή από τη μασχάλη.

Αποφάσισα αυτόν τον τρόπο, επειδή είχα διαβάσει ότι σε γυναίκες με λεπτό θώρακα και μικρό στήθος είναι πιθανό τα ενθέματα να είναι διακριτά (να φαίνονται ή να γίνονται αντιληπτά με την αφή) όταν μπαίνουν κάτω από τον αδένα (μαζικό αδένα, δηλαδή πάνω από το μυ).

Επίσης, από πριν και μετά φωτογραφίες που είχα δει, γυναικών με το δικό μου αρχικό μέγεθος που είχαν κάνει την τομή στην πτυχή κάτω από το στήθος (υπομάστιος πτυχή), έβλεπα ότι οι τομές φαίνονται. Κι επειδή η ουλή που έχω από την άλλη επέμβαση δεν μου πολυαρέσει, σκέφτηκα ότι αν γενικά δεν κάνω καλές πληγές, καλύτερα να τις κάνω κάπου που δεν θα φαίνονται. Αρχικά λοιπόν είχα πάρει αυτή την απόφαση: Κάτω από τον μυ, τομή από τη μασχάλη, μέγεθος 3άρι ή όσο περισσότερο γίνεται ώστε να είμαι αναλογική.

Μετά από επισκέψεις στους 3 πρώτους γιατρούς όμως...άρχισα να αμφιβάλλω για την απόφασή μου. Και οι 3 μου πρότειναν κάτω από τον αδένα και με τομή στην υπομάστιο. Άρχισα να το ξαναψάχνω.

Στο μεταξύ επισκέφτηκα και τον κο Στάμπο, ο οποίος μου πρότεινε ακριβώς αυτό που ήθελα αρχικά (κάτω από το μυ, από τη μασχάλη). Έλα όμως που εγώ τώρα ήμουν ξανά σε....κρίση!

Διάβασα κάπου ότι αν πάει κάτι στραβά, αν ας πούμε έχεις κάποια επιπλοκή, και χρειαστεί να ξαναεγχειριστείς, τότε ο γιατρός υποχρεωτικά πρέπει να μπει από την υπομάστιο. Επομένως, αν έχεις κάνει την αυξητική από τη μασχάλη και πρέπει να ξαναεγχειριστείς για επιπλοκή, θα αποκτήσεις και τομή κάτω από τον μαστό. Ψάχνοντας, βρήκα ένα ιατρικό άρθρο, το οποίο έλεγε για διόρθωση επιπλοκής αυξητικής από την αρχική τομή της μασχάλης. Έλεγε δηλαδή ότι είναι δυνατό να μπει ο γιατρός ξανά από την τομή στη μασχάλη.

Όταν κανονίσαμε την εγχείριση με τον κο Στάμπο, του είπα ότι θέλω να γίνει κάτω από το μυ (όπως μου σύστησε κι εκείνος), και από την υπομάστιο. Εκείνος εξακολουθούσε να συστήνει την τομή από τη μασχάλη, αλλά μού είπε ότι αν θέλω την τομή στην υπομάστιο θα την κάνει εκεί.

Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα (αυτά γίνονται τη μέρα πριν). Και στο τελευταίο τηλεφώνημά μας, του είπα ότι αποφάσισα να τον εμπιστευτώ και σε αυτό, και θα ήθελα να κάνει την τομή εκεί που θεωρεί καλύτερα. Μου πρότεινε να τον επισκεφτώ στο ιατρείο του αν έχω κάτι επιπλέον που θέλω να συζητήσω....αλλά με είχε καλύψει.

Τελικά έκανα την εγχείριση με τομές από τη μασχάλη. Χαίρομαι πολύ που εμπιστεύτηκα τον κο Στάμπο και σε αυτό αντί να επιμένω για την υπομάστιο. Βλέποντας τώρα το στήθος μου, βλέπω ότι οι υπομάστιες πτυχές φαίνονται. Επίσης, οι τομές που επουλώνονται περνούν διάφορες φάσεις. Πιστεύω ότι αν έβλεπα το στήθος που πάντα ήθελα με τις τομές από κάτω, θα ήταν τραυματικό για μένα, τουλάχιστον μέχρι οι ουλές να αποκτήσουν το χρώμα του δέρματος. Επίσης, ίσως να με ενοχλούσε ο στηθόδεσμος, τις πρώτες μέρες τουλάχιστον, καθώς θα ακουμπούσε στις τομές .

2 μήνες μετά την εγχείριση, οι τομές μου είναι λεπτές αλλά ερυθρές. Στη μασχάλη όπου είναι, δεν με ενοχλούν καθόλου, δεν τις βλέπω, δεν πονάω, δεν έχουν τριβή, τίποτα. Βλέπω στον καθρέφτη το στήθος μου και αυτόματα χαμογελώ. Χαίρομαι τόσο με το αποτέλεσμα, και πιστεύω ότι αν έβλεπα κάτω από τους μαστούς τις ουλές, δεν θα μού άρεζε.

Από Katerina - αυξητική στήθους

Gia sou!Eime mia gyneka poy endiaferetai gia auksitiki stithous.Gia tin akribeia exo rantebou tin Paraskeyi.thelo na se rotiso ta enthemata ta ebales pano i kato apo ton thorakiko mi?Episis posa ml ebales?

Από CHRISA - αυξητική στήθους

AGAPITI FILI,TO SITE SOU EINAI POLI ENDIAFERON KAI PERIEKTIKOTATO!!!ENDIAFEROMAI GIA PLASTIKI KAI SYGKEKRIMENA GIA AUKSITIKI STITHOUS.TO MONO POY ME FOFIZEI EINAI OI PARENERGEIES.THA SE PARAKALOUSA NA MOU PEIS GIA THN DIKH SOU EMPEIRIA.TI PARENERGEIES EIXES AKRIBWS???EUXARISTW POLI..