Από Λένα - αγωνία για την Παρασκευή

Ερώτηση

Καλησπέρα.Θέλω απλά να μου πεις αν το αποτέλεσμα είναι φυσικό.Έχω ένα σωρό φωτογραφίες και σε πολλες υπάρχει αυτό το φούσκωμα στο πάνω μέρος και έχω αγχωθεί γιατί ναι μεν θέλω πολύ να το κάνω αλλά αν είναι να φαίνεται χάλια δεν θα έχει νόημα.Και σχετικά με την υφή;Όταν το πιάνει κάποιος που δεν ξέρει,καταλαβαίνει;Την Παρασκευή θα κάνω την επέμβαση οπότε please πες μου.Ότι και να λέει ο γιατρός θέλω να μου πει κάποια που το έκανε...Φιλικά,Λένα

Απάντηση
Καλησπέρα Λένα,

Η αυξητική στήθους είναι μια εγχείριση που θα κάνεις για να είσαι πιο χαρούμενη και είναι κρίμα να αγχώνεσαι τόσο. Είναι φυσικό..το ομολογώ, μια και δεν ξέρεις τίποτα για το αποτέλεσμα, και ακόμα χειρότερα δεν μπορεί κανείς να σου εγγυηθεί τίποτα. Όμως, προσπάθησε να είσαι ήρεμη, ψύχραιμη, και τις λίγες μέρες που απομένουν σκέψου την αλλαγή που θα κάνεις. Αποφάσισε αν είσαι πραγματικά έτοιμη. Αν αποφασίσεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις, μην διστάσεις. Θα πρέπει να πεις στον γιατρό σου ότι δεν μπορείς/ δεν θέλεις να την κάνεις, ακόμα και αν αυτό είναι την Παρασκευή το πρωί Δεν σε αναγκάζει κανένας και τίποτα να μπεις στο χειρουργείο αν εσύ δεν είσαι έτοιμη και αν πιστεύεις ότι δεν το θέλεις τελικά.

Στο θέμα μας τώρα... Το φούσκωμα εγώ δεν το έχω, παρά μόνο όταν πιέσω τον μαστό μου από κάτω ή κάνοντας μασάζ τον μαστό από μπροστά, οπότε ουσιαστικά πιέζω το ένθεμα προς τα πάνω. Λογικά, φούσκωμα υπάρχει μόνο στην αρχή, πριν το ένθεμα πάρει την τελική του μορφή.

Ίσως ο γιατρός σου έχει πει, ότι το ένθεμα θα μπει σε έναν ειδικό χώρο που ο χειρουργός θα ετοιμάσει, είτε κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ, είτε επάνω από αυτόν. Ουσιαστικά, ο χειρουργός θα δημιουργήσει ένα τσεπάκι ανάμεσα στους ιστούς της περιοχής του στήθους/στέρνου σου, ώστε να βάλει μέσα τα ενθέματα. Το τσεπάκι αυτό είναι σχετικά ευρύχωρο, και ορισμένες φορές φτάνει ψηλά. Αυτό είναι καλό για να έχει το ένθεμα αρκετό χώρο (όταν ας πούμε κοιμάμαι μπρούμυτα, το ένθεμα ανεβαίνει ελαφρώς προς τα επάνω). Έχω κάνει την επέμβαση σχεδόν πριν 1,5 χρόνο, έχω φορέσει στενά μπλουζάκια, τιράντες, μαγιό κτλ...το στήθος μου φαίνεται ωραίο και φυσικό. Δεν υπάρχει φούσκωμα, και δεν μπορεί κανείς να υποθέσει ότι έχω κάνει αυξητική (εκτός αν του το πω ή αν ξέρει πόσο στήθος είχα πριν).

Σχετικά με την αφή. Θα έλεγα ότι υπάρχει διαφορά από τον φυσικό μαστό. Σκέψου ότι ο μαστός που πιάνουμε είναι στην ουσία, λίπος. Είναι μαλακός και εύπλαστος. Η σιλικόνη είναι μαλακή και εύπλαστη, αλλά όχι όσο το λίπος. Επίσης, σκέψου ότι αν το ένθεμα μπει κάτω από τον μυ, τότε πιάνεις και τον μυ από πάνω. Η υφή του στήθους μου όμως δεν είναι σαν μπαλόνι, μπάλα, φούσκα κτλ. Το στήθος μου είναι μαλακό και εύπλαστο, απλά νομίζω όχι όσο το φυσικό (το δικό μου φυσικό ήταν τόσο μικρό εξάλλου που δεν πιανόταν..). Αν κάποιος το πιάσει και δεν ξέρει ότι έχεις κάνει αυξητική, πιθανώς θα το καταλάβει.

Και πάλι όμως, εξαρτάται από πολλά (μέγεθος ενθέματος, προϋπάρχον μαστός-μέγεθος, μέρος τοποθέτησης ενθέματος, παρουσία επιπλοκών κτλ).

Εν συντομία θα έλεγα, ότι το στήθος μετά την αυξητική δεν είναι ακριβώς όπως το φυσικό, αλλά έχει πολύ φυσική αφή και όψη (ιδίως αν μπει το σωστό ένθεμα και με τον σωστό τρόπο).

Υποθέτω ότι ανησυχείς για τον (τους) ερωτικό σου σύντροφο. Σήμερα οι άνθρωποι ξέρουν πολλά για τις πλαστικές επεμβάσεις..εμένα ας πούμε κάποιος μου είπε ότι το στήθος με σιλικόνη είναι κρύο, πράγμα που δεν το ήξερα, ούτε το είχα παρατηρήσει. Και όντως τον χειμώνα, έτυχαν στιγμές που κρύωνα και ψάχνοντας αντιλήφθηκα ότι μαζί με τα κρύα χέρια και πόδια, είχα και κρύο στήθος (ζεσταίνεται πολύ εύκολα και άμεσα).

Τελικά χρειάζεται να σκεφτείς ότι κάνεις την αυξητική για ‘σένα, επειδή εσύ το θέλεις, το χρειάζεσαι και το αποφάσισες...Κάποιοι, είναι αντίθετοι. Μπορούν απλά να μην κάνουν!

Είμαι στη διάθεσή σου αν θέλεις να πούμε κι άλλα, και πριν και μετά την επέμβαση. Εύχομαι να πάνε όλα καλά την Παρασκευή, και να είσαι χαρούμενη και ανακουφισμένη. Αν έχεις διάθεση διάβασε λίγο την άμεσή μου μετεγχειρητική εμπειρία.

Η αυξητική στήθους με έκανε να αγωνιώ, να ψάχνω και να έχω διλήμματα (πριν), απαίτησε υπομονή και επιμονή (μετά), αλλά χαίρομαι που το έκανα μετά από χρόνια σκέψης, και δεν λυπάμαι ούτε για μισό δάκρυ που έχυσα το πρώτο βράδυ που πονούσα, ούτε για μισό βράδυ δύσκολου ύπνου και αναπνοής την πρώτη εβδομάδα. Αν έπρεπε..θα το ξαναέκανα.

Φιλικά,
Nele